Dag 9 Angoulême ( Joyaux)

Een warme dag

Vanochtend was er een lokale koekoek die ons uitgeleide deed. Uiteraard was onze gastvrouw en zoontje ook aanwezig. Nog even een gezamenlijke foto en de vraag om deze door te sturen.
We hoopten op een relatief korte rit naar onze bestemming.
In de loop van de ochtend nam de temperatuur tropische vormen aan. Rond 12.00 uur al 30 graden en in de middag liep deze op naar ruim 37 graden. Een lekker briesje was welkom, evenals een enkel regenbuitje. Maar dit laatste was niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat.

In tegenstelling tot de afgelopen dagen hebben we nu even van een lekker kop koffie met gebak op het terras genomen.

Evenals gisteren hebben we weer dames van Think Pink ontmoet. Deze keer bleek het een groep te zijn die vandaag in Poitiers zijn gestart en de komende week naar Pamplona fietsen.
Think Pink is een organisatie die zich inzet voor vrouwen met borstkanker, van preventie tot het bv begeleiden van lotgenoten.
De groep kwam zoals Belgen het zo mooi kunnen zeggen “ Wij zijn van België” De groep bestond uit 37 dames. Volgend jaar wordt door hen Palmplona – Santiago gefietst.
Om aan deze tocht mee te kunnen en mogen doen, wordt €750.= inschrijfgeld gevraagd en een inbreng van €1000,= sponsorbijdrage per jaar. Petje af voor deze dames.

Onderweg in Saint Maurice bij de lokale kerk gestopt voor een stempel. Uiteraard gekregen, maar met een vraag/verzoekje om in Santiago even aan hen te denken.

Zoals gezegd een bijzonder hete dag. Het afleggen van de kilometers onder deze zware omstandigheden was zeker geen pretje.
De afgelopen 2 dagen wel een nieuwe ervaring opgedaan. Niet de vraag waar we komen, maar met name hoe we er komen was leidend.

De overnachtingen liggen meestal niet aan de route. Ondanks de fietscomputers is het zeker geen makkie om de locatie te vinden. Hierdoor zijn we al gauw een uur extra kwijt.
Vandaag overnachten we in een cottage bij een oud kasteeltje. Tot onze grote vreugde was er een zwembad aanwezig om heerlijk af te koelen. Ben heeft inmiddels zijn gitaar gepakt en gezamenlijk wordt, voordat we weer ergens de inwendige mens gaan versterken , nog even ” Het kleine café aan de haven”van Pierre Kartner gezongen .

Morgen laten we ons verrassen met een petit dejeuner.
Hé, horen we nu weer een koekoek. Toch niet met ons meegevlogen?