Dag 10 Soulignac/Escoussans

Regen en andere ongemakken.

Zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam. Dit geluid wordt wreed verstoord door het geluid van auto’s en motoren. Blijkbaar was onze mooie locatie hemelsbreed niet ver van de snelweg verwijderd.

Het petit dejeuner was inderdaad petit maar wel heerlijk om even op deze wijze verwend te worden.
Het zachtjes was opgehouden. Het kwam nu met bakken uit de lucht.
Regenjasje en overschoenen maakten het vertrek iets aangenamer. Wachten op beter weer, was geen optie. De schoonmaakster kwam al voorzichtig vragen of er schoongemaakt kon worden.

Het was wel even wennen. Gisteren rond de 37 graden en nu regen en een temperatuur onder de 20 graden.
Eenmaal op de fiets, vergeet je het slechte weer en focus je je op je veiligheid. De gele jasjes en de knipperende achterlichtjes moesten de automobilist op onze aanwezigheid attenderen.
Gezien dat er vandaag weer een verslag gemaakt kon worden, kan geconstateerd worden dat dit gelukt is.

Na ca 60 km konden de jasjes uit. Het weer klaarde op, zodat we weer meer van de omgeving konden genieten.
De klimmetjes worden langer en moeilijker, maar we krijgen ze beter onder de knie.
Nadat we de bosrijke omgeving hadden verlaten, reden we door een streek met veel graanvelden.

Enig moment dachten we graancirkels te hebben gezien/ontdekt. Nog onder de indruk van, in onze ogen, bovennatuurlijke elementen, werden we snel uit deze droom geholpen. Een landbouwer reed namelijk met zijn tractor, dwars door en over de akkers.

Hoewel we vandaag weinig fietsers en lopers hebben gezien, hebben we toch weer een interessante ontmoeting gehad.
De verzorger/mecanicien van Think Pink heeft een tiental kilometers met ons opgereden.
Dit leidde tot een aangename conversatie. Hij, Stefaan Kerkhof, bleek oud Belgisch kampioen triatlon te zijn en reed, als vrijwilliger met de groep dames mee, om hen en waar mogelijk te ondersteunen. Het gesprek ging ook over de ongemakken als je elke dag lang op je fietst zit.

Zadelpijn, spierpijn ed. Naast een aantal tips hoe deze te voorkomen en anderzijds te onderhouden zijn, merkte hij op dat mensen op onze leeftijd zonder klachten, hoogstwaarschijnlijk niet meer onder ons zijn.
Met een ferme handdruk hebben we afscheid van elkaar genomen. Mogelijkerwijs komen we elkaar de komende dagen nog ergens tegen.

Na onze 2e stop in Branne, merkten we dat we in de wijnstreek terecht gekomen waren. Kilometers lang, links en rechts, wijngaarden. St. Emilion, Lussac en andere dure en bekende wijnmerken werden met grote billboards onder ieders aandacht gebracht.
Onze overnachtingsplek in Soulignac/Caussour, hebben we na veel zoekwerk uiteindelijk rond 19.30 uur gevonden. Moe maar voldaan hebben we gelijk de douches opgezocht. Een zware lange dag moet uiteraard afgesloten worden met een warme hap. Gezien het late tijdstip, heeft onze chauffeur van de dag, Johan, pizza's gehaald. Het moge duidelijk zijn dat deze goed gesmaakt hebben.

Later op de avond kwam onze gastheer nog even bijkletsen. Een bijzonder man die de verbouw en uitbouw van de woning geheel zelfstandig had uitgevoerd.